mrt 1, 2018 | Tijdschriften, Tips
Van papa naar mama naar papa naar mama
Is co-ouderschap de beste oplossing voor een gezin dat door scheiding uit elkaar valt? Voor ouders blijkt het goed te werken, (althans, voor een selecte groep ouders)……..hoe is het voor de kinderen?
In NRC van 24.02.2018 ( lees het artikel in NRC) staat een uitgebreid en interessant artikel te lezen over dit onderwerp, waarin dit van diverse kanten belicht wordt.
Voor wie alvast een korte samenvatting wil lezen:
Éen op de vijf echtparen kiest na de scheiding voor co-ouderschap, waarbij beide ouders de helft van de zorg, kosten, opvoeding en tijd voor de kinderen op zich nemen.
Steeds meer ouders kiezen voor co-ouderschap. Hoe kijken kinderen die hiermee te maken hebben gehad hierop terug?
Volgens Masha Antokolskaia, hoogleraar privaatrecht aan de VU in Amsterdam, is het co-ouderschap voor ouders een uitkomst, maar is het perspectief van het kind uit het oog verloren.
In het artikel komen kinderen aan het woord en uit hun verhalen wordt duidelijk wat de invloed kan zijn van co-ouderschap na een scheiding.
Een man van 25 jaar: ‘ Een gescheiden kind valt niet te plakken, de sporen van de scheiding draag je in je leven mee. Je krijgt er een rol bij: ik was het ‘oliemannetje’: het draadje dat ons als gezin bindt’.
Jongen van 16 jaar, met drie wisselmomenten in de week: ‘ De wisseldag is altijd een mindere dag, dan moet ik weer wennen en ontstaat er vaak irritatie met een van mijn ouders’.
Vrouw van 22 jaar: ‘Ik ben het heen en weer reizen zat en wil één kamer, één kast.
jan 5, 2018 | Tijdschriften, Tips
Curlingouders willen alles leuk maken voor hun kinderen, die daardoor niet leren hoe ze zichzelf later moeten redden.
Zo begint het artikel in NRC, geschreven door Annemiek Leclaire. Het begrip ‘curlingouders’ is inmiddels bekend veronderstel ik? Voor degenen die hierop ontkennend antwoorden: het begrip curlingouders is in het leven geroepen door Deense psycholoog Bent Hougaard. Hij beschrijft ‘curlingouders’ als ouders die alle obstakels voor hun kinderen uit de weg willen ruimen.
In het artikel is te lezen dat het ‘curlinggedrag’ van ouders vaak onbewust en met de beste bedoelingen optreedt. Ouders zijn assertiever, geloven in maakbaarheid en willen vooral leuke opvoeders zijn. Ouders ervaren een toenemend ongemak om grenzen aan hun kinderen te stellen. Boze- of teleurgestelde kinderen kunnen een ongemakkelijke gevoel geven aan ouders.
Gevolg is dat dit de zelfredzaamheid van kinderen in de weg staat; kinderen krijgen vertrouwen in eigen kunnen as ze leren moeilijke situaties op te lossen.
Een interessant en herkenbaar artikel.
In het artikel wordt verwezen naar het boek van Herman Vuijsje (socioloog) en Anneke Groen (journalist): Eindeloos Ouderschap, klik hier voor meer informatie over het boek Eindeloos ouderschap
Voor wie het artikel wil lezen: artikel NRC: Gun je kind ook eens een teleurstelling
mrt 13, 2017 | Tijdschriften, Tips
‘Word geen helikopter-ouder’, aldus Patti Valkenburg, hoogleraar Media, Jeugd en Samenleving aan de Universiteit van Amsterdam. Helikopter-ouders blijven rondcirkelen boven hun kinderen en ondermijnen zo de autonomie van hun kinderen.
Steven Pont, kinderpsycholoog, stelt dat de navelstreng nu altijd aanwezig is, omdat kinderen elk moment bereikbaar zijn. Niet goed voor de ontwikkeling van de zelfstandigheid, kinderen zijn zo nooit écht op zichzelf aangewezen.
Meer lezen?: lees hier het artikel in NRC
sep 16, 2016 | Tijdschriften, Tips
Op de pagina Onderwijs & Opvoeding, bij De Opvoedvraag door Maaike Bezemer, is dit keer de titel van het artikel: Is er een goede manier om met tieners te praten over gevoelige zaken?
In dit artikel komt Leoniek van der Maarel aan het woord. Zij is rouwtherapeute en actief voor de ‘Achter de Regenboog’, een stichting die kinderen en jongeren helpt met verliesverwerking.
Zij stelt dat er verschillende redenen kunnen zijn waarom kinderen het niet al te veel over moeilijke zaken willen hebben:
– het dringt wellicht nog niet door
– ze kunnen denken: o jee, opa heeft kanker: hij wordt vast behandeld
– het hangt er ook van af, hoe de band is met degene die ernstig ziek is. Dat kan voor ouders anders zijn (het gaat om je eigen ouders bv), dan voor hun kinderen
– iemand van 60 jaar is in de ogen van kinderen als stok- en stokoud en voor hen kan het een normaal proces zijn, dat zo’n oud iemand ernstig ziek wordt en doodgaat.
– misschien is het lastig voor ze om hun ouders verdrietig te zien. Kinderen kunnen de ouders dan gaan ontlasten: ‘laten we het er maar niet over hebben’.
Advies aan ouders is om je verdriet wel te laten zien aan je kinderen: dit is normaal, het hoort erbij. Openheid is het allerbeste. Zo geef je ook de ruimte aan kinderen om te komen met hun vragen, als ze die hebben.
Taco Rietveld, die veel ervaring heeft in het praten met kinderen, geeft de tip om een dergelijk gesprek ’tussen neus en lippen door’ te beginnen: als je samen in de auto zit, als je samen ergens heen fietst. Echt luisteren is van groot belang én het stellen van open vragen:
– Hoe is dat nou voor jou?
– Hoe denk jij daarover?
– Leg eens uit hoe jij dat ziet.
De ervaring van Taco is, dat kinderen minder ingewikkeld doen dan ouders, ze komen eerder bij de kern. Zijn laatste tip in het artikel luidt dan ook: Vraag het de kinderen zelf! Hoe willen jullie het erover hebben, met wie, wanneer, wat moet ik doen?
sep 2, 2016 | Tijdschriften, Tips
Pubers komen zelf aan het woord in dit artikel en vertellen wat hen helpt bij het maken van huiswerk. Eveline Crone (auteur van het boek ‘Het Puberende Brein’) meldt dat het puberbrein vooral ‘flexibel’ is: als pubers willen kunnen zij zich urenlang concentreren op zaken die zij interessant vinden. Pubers hebben een steuntje in de rug nodig en het blijkt dat ook hier geldt: oefening baart kunst.
Er wordt gesproken over ‘schaduwonderwijs’: de opmars van bijles en onderwijsactiviteiten, buiten school om. Is dit alleen voor de hoger opgeleide ouders te betalen?
De speciale agenda, ontworpen door Marjolein Padmos, blijkt voor veel kinderen een fijn hulpmiddel: de zgn. CitrusPers agenda.
Huiswerkinstituut Westwijs in Amsterdam geeft een vijftal tips (verkorte versie):
1. maak planningen die concreet en realistisch zijn
2. stel prioriteiten: wat zijn de moeilijke vakken? Knip die in stukjes + herhaal regelmatig
3. wat ging er mis in oude planningen?
4. plan vrije tijd en beloon jezelf tussendoor
5. visualiseer de schoolweek in schema of agenda.
sep 21, 2015 | Tips
Van zowel NFG (Nederlandse Federatie Gezondheidszorg) áls van RBCZ (Register Beroepsbeoefenaren Complementaire Zorg) ontving ik onlangs het bericht, dat de psychosociale hulp aan kinderen in 2016 vergoed blijft worden. Dit zou gelden voor VGZ, ONVZ, Achmea en Menzis.
Dit is goed nieuws, immers: de gemeenten zijn sinds dit jaar verantwoordelijk voor de hulpverlening aan kinderen. Kindertherapie dreigde daarom niet meer vergoed te gaan worden door o.a. VGZ.
Zowel beroepsvereniging NFG als koepelorganisatie RBCZ hebben zich hiervoor ingespannen, mét een mooi resultaat.
Benieuwd wat de vergoedingen zijn voor kindertherapie in 2015 van zorgverzekeraars die een overeenkomst hebben met NFG? https://www.de-nfg.nl/images/20150504%20NFG%20-%20overzicht%20verzekeraars.pdf
.
