Manfred Spitzer, Duitse psychiater en auteur van het boek Digiziek, waarschuwt in dit artikel (en ook in zijn boek) voor de fatale invloed van beeldschermen op kinderen. Nederlandse kinderen én hun ouders komen aan het woord en geven een kijkje in hun wereld en hun beeldschermgebruik. Zélf als ouder het goede voorbeeld geven is van groot belang.
Voor wie nieuwsgierig is geworden: lees hier het artikel in NRC.
Arnoud Arntz, Hoogleraar klinische psychologie, aan de Universiteit van Amsterdam, doet al jarenlang onderzoek naar Borderline Personality Disorder (afgekort tot BPD). Er is een aantal therapieën dat goed werkt bij deze persoonlijkheidsstoornis. Patiënten zijn verrassend goed te genezen, in tegenstelling tot wat jaren terug werd beweerd: de overtuiging was destijds dat BPD een stoornis was waar je levenslang last van bleef houden.
Nu blijkt dat niets minder waar is en dat is goed nieuws. In het artikel wordt o.a. ingegaan op de goed werkende schematherapie bij BPD, op het ontstaan van BPD en over de toegankelijkheid voor patiënten tot goed werkende therapieën.
Voor wie meer wil lezen: lees hier het artikel in NRC.
Interessant artikel in NRC over de gevolgen van het overhevelen van de jeugdzorg naar de gemeenten. In het artikel komen zowel kinder- en jeugdpsychiaters, kinderpsychologen als woordvoerders van de gemeenten aan het woord. Ook de beloften van de verantwoordelijk minister worden nog eens aangehaald.
Via de volgende link is het artikel te lezen: lees hier meer over dit artikel.
Het Tweede Kamerlid Jeroen Recourt heeft een mooi initiatief gestart: de Divorce Challenge: heb je een idee, een concreet plan of een vernieuwende oplossing om het aantal vechtscheidingen te doen verminderen? Een ieder wordt uitgedaagd om zijn ideeën te laten horen.
Via de volgende link vind je alle informatie, waaronder ook het tijdpad:
meer informatie Divorce Challenge.
Ik vind het een mooi initiatief! Werk aan de winkel voor mensen met creatieve geesten, opdat de er steeds minder vechtscheidingen zullen plaatsvinden, die voor de kinderen zo schadelijk zijn.
Op de pagina Onderwijs & Opvoeding, bij De Opvoedvraag door Maaike Bezemer, is dit keer de titel van het artikel: Is er een goede manier om met tieners te praten over gevoelige zaken?
In dit artikel komt Leoniek van der Maarel aan het woord. Zij is rouwtherapeute en actief voor de ‘Achter de Regenboog’, een stichting die kinderen en jongeren helpt met verliesverwerking.
Zij stelt dat er verschillende redenen kunnen zijn waarom kinderen het niet al te veel over moeilijke zaken willen hebben:
– het dringt wellicht nog niet door
– ze kunnen denken: o jee, opa heeft kanker: hij wordt vast behandeld
– het hangt er ook van af, hoe de band is met degene die ernstig ziek is. Dat kan voor ouders anders zijn (het gaat om je eigen ouders bv), dan voor hun kinderen
– iemand van 60 jaar is in de ogen van kinderen als stok- en stokoud en voor hen kan het een normaal proces zijn, dat zo’n oud iemand ernstig ziek wordt en doodgaat.
– misschien is het lastig voor ze om hun ouders verdrietig te zien. Kinderen kunnen de ouders dan gaan ontlasten: ‘laten we het er maar niet over hebben’.
Advies aan ouders is om je verdriet wel te laten zien aan je kinderen: dit is normaal, het hoort erbij. Openheid is het allerbeste. Zo geef je ook de ruimte aan kinderen om te komen met hun vragen, als ze die hebben.
Taco Rietveld, die veel ervaring heeft in het praten met kinderen, geeft de tip om een dergelijk gesprek ’tussen neus en lippen door’ te beginnen: als je samen in de auto zit, als je samen ergens heen fietst. Echt luisteren is van groot belang én het stellen van open vragen:
– Hoe is dat nou voor jou?
– Hoe denk jij daarover?
– Leg eens uit hoe jij dat ziet.
De ervaring van Taco is, dat kinderen minder ingewikkeld doen dan ouders, ze komen eerder bij de kern. Zijn laatste tip in het artikel luidt dan ook: Vraag het de kinderen zelf! Hoe willen jullie het erover hebben, met wie, wanneer, wat moet ik doen?
Pubers komen zelf aan het woord in dit artikel en vertellen wat hen helpt bij het maken van huiswerk. Eveline Crone (auteur van het boek ‘Het Puberende Brein’) meldt dat het puberbrein vooral ‘flexibel’ is: als pubers willen kunnen zij zich urenlang concentreren op zaken die zij interessant vinden. Pubers hebben een steuntje in de rug nodig en het blijkt dat ook hier geldt: oefening baart kunst.
Er wordt gesproken over ‘schaduwonderwijs’: de opmars van bijles en onderwijsactiviteiten, buiten school om. Is dit alleen voor de hoger opgeleide ouders te betalen?
De speciale agenda, ontworpen door Marjolein Padmos, blijkt voor veel kinderen een fijn hulpmiddel: de zgn. CitrusPers agenda.
Huiswerkinstituut Westwijs in Amsterdam geeft een vijftal tips (verkorte versie):
1. maak planningen die concreet en realistisch zijn
2. stel prioriteiten: wat zijn de moeilijke vakken? Knip die in stukjes + herhaal regelmatig
3. wat ging er mis in oude planningen?
4. plan vrije tijd en beloon jezelf tussendoor
5. visualiseer de schoolweek in schema of agenda.