Van papa naar mama naar papa naar mama

Is co-ouderschap de beste oplossing voor een gezin dat door scheiding uit elkaar valt? Voor ouders blijkt het goed te werken, (althans, voor een selecte groep ouders)……..hoe is het voor de kinderen?
In NRC van 24.02.2018 ( lees het artikel in NRC) staat een uitgebreid en interessant artikel te lezen over dit onderwerp, waarin dit van diverse kanten belicht wordt.
Voor wie alvast een korte samenvatting wil lezen:
Éen op de vijf echtparen kiest na de scheiding voor co-ouderschap, waarbij beide ouders de helft van de zorg, kosten, opvoeding en tijd voor de kinderen op zich nemen.
Steeds meer ouders kiezen voor co-ouderschap. Hoe kijken kinderen die hiermee te maken hebben gehad hierop terug?
Volgens Masha Antokolskaia, hoogleraar privaatrecht aan de VU in Amsterdam, is het co-ouderschap voor ouders een uitkomst, maar is het perspectief van het kind uit het oog verloren.
In het artikel komen kinderen aan het woord en uit hun verhalen wordt duidelijk wat de invloed kan zijn van co-ouderschap na een scheiding.
Een man van 25 jaar: ‘ Een gescheiden kind valt niet te plakken, de sporen van de scheiding draag je in je leven mee. Je krijgt er een rol bij: ik was het ‘oliemannetje’: het draadje dat ons als gezin bindt’.
Jongen van 16 jaar, met drie wisselmomenten in de week: ‘ De wisseldag is altijd een mindere dag, dan moet ik weer wennen en ontstaat er vaak irritatie met een van mijn ouders’.
Vrouw van 22 jaar: ‘Ik ben het heen en weer reizen zat en wil één kamer, één kast.